Fernando António Nogueira Pessoa (ur. 13 czerwca 1888 w Lizbonie, zm. 30 listopada 1935) – portugalski poeta, pisarz, tłumacz, filozof. Uważany za jedną z najbardziej znaczących osobowości literackich XX wieku i jednego z największych poetów języka portugalskiego, który pisał równocześnie także w języku angielskim i francuskim. Publikował wiersze pod własnym nazwiskiem oraz kilkunastoma heteronimami, m.in. Alberto Caeiro, Ricardo Reis, Álvaro de Campos, Bernardo Soares.
Wiele jego prac zostało opublikowanych w czasopismach literackich, m.in. w redagowanym przez samego Pessoę piśmie literackim „Athena”, „Contemporanea” i w wydawanym w Coimbrze magazynie „Presença”. Jedyną publikacją książkową wydaną za życia poety było Mensagem (Przesłanie). Dzieło, które wielu krytyków uważa za opus magnum pisarza, opublikowane pod heteronimem Bernardo Soares, Livro do Desassossego (Księga Niepokoju) zostało wydane dopiero w roku 1982, prawie 50 lat po śmierci autora.http://disquiet.com/pessoa.html
Recenzja książki pt. "Księga niepokoju spisana przez Bernarda Soaresa, pomocnika księgowego w Lizbonie" autor: Fernando Pessoa
cyt. "Czytam i staję się wolny".
cyt. "Bo jestem tak duży jak to, co widzę, a nie taki, ile mam wzrostu". (cytaty zawarte w ww. książce)
Książka pt. ""Księga niepokoju spisana przez Bernarda Soaresa, pomocnika księgowego w Lizbonie" została wydana wiele lat po śmierci jej autora. Stanowi zbiór doświadczeń, które oparte zostały na wyobrażeniach i przeżyciach, nie tylko tych codziennych, ale również w dużej mierze metafizycznych. Fernando Pessoa przedstawił różne sytuacje i myśli. Bez wątpienia skłaniają do analizy świata ludzkich zachowań. Zwierzenia mają charakter bardzo prywatny. Wiele wartościowych przemyśleń dotyczy zagadnień takich jak m.in.: egzystencja, samotność, relacje międzyludzkie, szczęście, świadomość. W zależności od postrzegania świata przez daną osobę, z niektórymi można się zgodzić, z innymi niekoniecznie. Na pewne sprawy można spojrzeć z odmiennego punktu widzenia. Niewątpliwie jest to wartościowa pozycja. Zachęca do licznych refleksji. Odnajdziemy w niej cenne sentencje. Zważywszy na podjętą tematykę język można uznać za przystępny, co stanowi dodatkowy walor, ponieważ dzięki temu książka ma szansę trafić do szerszego grona odbiorców.
Melancholijno-depresyjne przemyślenia z prywatnych światów równoległych znalazły i moje uznanie w nadzwyczaj trafnym przedstawieniu ciemnych zakamarków duszy człowieczej. Nie zobowiązując się do niczego, mam tylko takie spostrzeżenie, że jeśli ktoś ocenił książkę na osiem, być może wystarczy psycholog, na dziewięć i powyżej, psychiatra też nie zagwarantuje sukcesu.